7 Αναζητήσεις
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά | 2020
Οι 7 Αναζητήσεις είναι ένα πολύπτυχο, μια σπονδυλωτή παράσταση με κείμενα ποιητικά ή ρεαλιστικά, τα οποία αναζητούν ταυτότητες ανθρώπων από τη μία άκρη της Ελλάδας στην άλλη. 7 συγκλονιστικές ιστορίες, 7 αναζητήσεις. Ο πόλεμος, η μετανάστευση, η εξαφάνιση, η αιχμαλωσία, η απομόνωση, η εγκατάσταση, η μοναξιά. Κοινός τόπος της παράστασης οι άνθρωποι, η αναζήτηση. Αναμνήσεις, αναζητήσεις, ερωτήματα, μαρτυρίες.
7 θεατρικοί συγγραφείς διαφορετικού ύφους (Άκης Δήμου, Ρούλα Γεωργακοπούλου, Στέφανος Δάνδολος, Μάκης Τσίτας, Γιάννης Τσίρος, Θανάσης Χειμωνάς, Γιώργος Σκαμπαρδώνης) συναντούν 7 σκηνοθέτες (Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Θοδωρής Γκόνης, Ηλέκτρα Ελληνικιώτη, Νάνσυ Μπούκλη, Χάρης Πεχλιβανίδης, Μαρία Σάββα, Θανάσης Χαλκιάς) και 7 ηθοποιούς (Μάνος Βακούσης, Κατερίνα Διδασκάλου, Λεωνίδας Κακούρης, Ρηνιώ Κυριαζή, Ηρώ Μπέζου, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μαρία Παπαλάμπρου).
Η Ελλάδα της Μέσης Ανατολής, του Εμφυλίου, της μετανάστευσης στη Γερμανία, των αγνοουμένων της Κύπρου, της ευμάρειας μετά τη δεκαετία του ’90, της σύγχρονης αστικής απομόνωσης, της μετανάστευσης, στη σκηνή του ΔΘΠ μέσα από 7 ξεχωριστά κείμενα. Γιατί «Έκτοτε τα ίχνη του χάνονται. Όποιος γνωρίζει κάτι, παρακαλείται να...».
Κριτικές
«Θα διακρίνω ειδικά το εξαιρετικά ενδιαφέρον πόνημα του Μάκη Τσίτα, που αφορά τη δεκαετία του 1960 κι έχει τίτλο “Ούτε μέρα”. Εκπληκτικό εύρημα, ανατριχιαστικός μονόλογος, άψογη αισθητική κι ιδεολογική ανατροπή. Αυτός ο πολυτάλαντος, πολυμεταφρασμένος και πολυβραβευμένος πεζογράφος έχει μια πολύ υγιή ρεαλιστική αίσθηση του τι είναι δραματικό και ξέρει να αξιοποιεί την καθημερινότητα με τον καλύτερο σκηνικό τρόπο. Η όποια ποιητική του είναι “μαγική” μόνο σε πολύ βαθύ επίπεδο, ενώ στην επιφάνεια επικρατεί ένας ορθολογισμός σχεδόν αριστοτελικός».
Κωνσταντίνος Μπούρας, grafei.wordpress.com, 27/01/20
«Στο κείμενο του Μάκη Τσίτα η ηρωίδα, η Βέρα, μια τραγουδίστρια που έφυγε για τη Γερμανία και άλλαξε το όνομά της, ακούει στο ραδιόφωνο το τραγούδι της, αλλά και ότι την αναζητούν οι δικοί της στην Ελλάδα, μέσω των ανακοινώσεων του Ερυθρού Σταυρού. Όμως ποτέ τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, και η έκπληξη στο τέλος δίνει χώρο για πολλές σκέψεις. Ενα κείμενο με ρυθμό, με χιούμορ, που ενσωματώνει εύστοχα και όχι κραυγαλέα πολλά κοινωνικά ή πραγματικά γεγονότα της εποχής (τέλη της δεκαετίας του ’60), αλλά και το πώς έχει κλείσει (ή όχι) ο καθένας την πόρτα στο παρελθόν του και τι ακριβώς αναζητάει από αυτό».
Όλγα Σελλά, popaganda.gr, 07/02/20
«Η Ηρώ Μπέζου γάργαρη και δροσερή είναι η μεγάλη έκπληξη του έργου. Ως μια Ελληνίδα τραγουδίστρια που έφυγε για Γερμανία, επειδή την πρόσβαλλαν στον τόπο της, ενώνει έξοχα το φόβο και την πικρία με τη λαχτάρα για ζωή και την υπέρτατη χαρά στο πολύ έξυπνο κείμενο του Μάκη Τσίτα».
Μαριάνθη Κουνιά, parapolitika.gr, 17/02/20