Φωτογραφίες

• nottara

©2017 OrdaSoft.com All rights reserved.

Κριτικές

«Θα διακρίνω ειδικά το εξαιρετικά ενδιαφέρον πόνημα του Μάκη Τσίτα, που αφορά τη δεκαετία του 1960 κι έχει τίτλο “Ούτε μέρα”. Εκπληκτικό εύρημα, ανατριχιαστικός μονόλογος, άψογη αισθητική κι ιδεολογική ανατροπή. Αυτός ο πολυτάλαντος, πολυμεταφρασμένος και πολυβραβευμένος πεζογράφος έχει μια πολύ υγιή ρεαλιστική αίσθηση του τι είναι δραματικό και ξέρει να αξιοποιεί την καθημερινότητα με τον καλύτερο σκηνικό τρόπο. Η όποια ποιητική του είναι “μαγική” μόνο σε πολύ βαθύ επίπεδο, ενώ στην επιφάνεια επικρατεί ένας ορθολογισμός σχεδόν αριστοτελικός».
Κωνσταντίνος Μπούρας, grafei.wordpress.com, 27/01/20

«Στο κείμενο του Μάκη Τσίτα η ηρωίδα, η Βέρα, μια τραγουδίστρια που έφυγε για τη Γερμανία και άλλαξε το όνομά της, ακούει στο ραδιόφωνο το τραγούδι της, αλλά και ότι την αναζητούν οι δικοί της στην Ελλάδα, μέσω των ανακοινώσεων του Ερυθρού Σταυρού. Όμως ποτέ τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, και η έκπληξη στο τέλος δίνει χώρο για πολλές σκέψεις. Ενα κείμενο με ρυθμό, με χιούμορ, που ενσωματώνει εύστοχα και όχι κραυγαλέα πολλά κοινωνικά ή πραγματικά γεγονότα της εποχής (τέλη της δεκαετίας του ’60), αλλά και το πώς έχει κλείσει (ή όχι) ο καθένας την πόρτα στο παρελθόν του και τι ακριβώς αναζητάει από αυτό».
Όλγα Σελλά, popaganda.gr, 07/02/20

«Η Ηρώ Μπέζου γάργαρη και δροσερή είναι η μεγάλη έκπληξη του έργου. Ως μια Ελληνίδα τραγουδίστρια που έφυγε για Γερμανία, επειδή την πρόσβαλλαν στον τόπο της, ενώνει έξοχα το φόβο και την πικρία με τη λαχτάρα για ζωή και την υπέρτατη χαρά στο πολύ έξυπνο κείμενο του Μάκη Τσίτα».
Μαριάνθη Κουνιά, parapolitika.gr, 17/02/20

Φωτογραφίες

• finland

©2017 OrdaSoft.com All rights reserved.

Κριτικές

Κριτικές

«Το "φοβερό παιδί" των ελληνικών Γραμμάτων, ο Μάκης Τσίτας, "ξαναχτύπησε" με το νέο θεατρικό έργο του, πρωτότυπο, δυνατό και πολύ επίκαιρο, όπως και το προηγούμενό του, Μάρτυς μου ο Θεός. Πρόκειται για πέντε μονόπρακτα, που φωτίζουν ανθρώπινους χαρακτήρες ατόμων τής «διπλανής πόρτας», αποκαλύπτοντας τα όσα "τραγικά" βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στις σχέσεις μας. Στην παράσταση, που σκηνοθέτησε η σπουδαία δασκάλα, σκηνοθέτιδα και ηθοποιός Ρούλα Πατεράκη, επιβεβαιώνονται τα ήδη γνωστά: "Η τρέλα δεν πάει στα βουνά" αλλά είναι και μεταδοτική, ενώ η αποχαύνωση καλά κρατεί, και στις ημέρες μας…».
Νίκος Μπατσικανής, criticscorner.gr, 10/06/19

«Η υπόθεση της κάθε ιστορίας-επεισοδίου, με την τόσο ανθρώπινη και ευφυή σύλληψη και αποτύπωση του κοινωνικού φαινομένου της μοναξιάς και της έλλειψης επικοινωνίας, μετατρέπεται σε ολοκληρωμένο θεατρικό έργο κάτω από την πένα του Μάκη Τσίτα με τον τίτλο Ο στρατηγός κάνει φασαρία στην πλατεία και κάτω από την εξίσου ευφυή σκηνοθεσία της Ρούλας Πατεράκη».
Τούλα Ρεπαπή, tvxs.gr, 03/06/19

«Με περιγραφική ευθύτητα και ενίοτε αφαιρετικότητα, μέσα απ’ την (αντι)παράθεση γνώριμων καταστάσεων και της απρόσμενης έκβασής τους και το λακωνικό καίριο της στιχομυθίας, ο Στρατηγός μας προ(σ)καλεί να αντικρίσουμε τον εαυτό μας αφτιασίδωτο και γυμνό στον καθρέφτη, να ατενίσουμε κατάματα τις ιδεοληψίες, τις ψυχώσεις, τις αδυναμίες και τα λάθη μας, να προβληματιστούμε, να γελάσουμε και – κυρίως – να παίξουμε.
[…] Η Ρούλα Πατεράκη σκηνοθετεί με καλοζυγισμένη ευρηματικότητα».
Μάριον Χωρεάνθη, fractalart.gr, 22/05/19

«Γιατί ο Μ. Τσίτας δεν καταγγέλλει τα πρόσωπα, αλλά τις καταστάσεις που ευτελίζουν τους ανθρώπους και τη συνήθεια που κατατρώει τις αντιστάσεις μας στο κακό, στο άσχημο, στο βέβηλο. Η ευρηματική σκηνοθεσία της Ρούλας Πατεράκη  αναδεικνύει τις προθέσεις του συγγραφέα, θέτει τον θεατή μπροστά στο κοινωνικό πρόβλημα και του ζητά να πάρει θέση. Ας μην ξεχνάμε ότι το θέατρο, από την ώρα της γέννησής του, ήταν σχολείο και λόγος αντίστασης στην όποια εξουσία».
Ανθούλα Δανιήλ, frear.gr, 21/05/19

« Όλα μεταμορφώνονται μαγικά στη σκηνή από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του έργου, που εκτός από την εξαιρετική τους ερμηνεία, προσθέτουν και ένα ρεσιτάλ, αρμονικής κινησιολογίας, εναλλάσσοντας, οι ίδιοι, τα έπιπλα και διαμορφώνοντας το χώρο της σκηνής.
Και τούτο οφείλεται στις σκηνοθετικές οδηγίες της έμπειρης κυρίας του θεάτρου, Ρούλας Πατεράκη, που ανέδειξε την έμπνευση και την ευρηματική πλοκή του συγγραφέα».
Μαρία Κοτοπούλη, Περί Ου, 18/05/19

«Ο Μάκης Τσίτας είναι πρωτότυπος και πρωτογενής. Με γνήσια δραματική φλέβα που φάνηκε νωρίς από τα παιδικά του αλλά κι από το πρώτο βραβευμένο πεζό του με τον συμβολικό τίτλο Μάρτυς μου ο θεός που ανέβηκε με τεράστια επιτυχία στο θέατρο κι έτσι του άνοιξε τον δρόμο για μια καινούργια επιτυχή καριέρα…
Στη συγκεκριμένη δραματουργία με κυκλικές επαναλήψεις που σπάνε τη γραμμικότητα του χρόνου και τη στατικότητα του συμβατικού αστικού θεάτρου, η αφήγηση περνάει από παραλλαγή σε παραλλαγή δίκην θεατρικού παιχνιδιού με έντονο τον αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα, όσο κι αν η Ρούλα Πατεράκη έκανε πάλι το θαύμα της κι απογείωσε ένα καταρχήν αναλόγιο σε αξιοθαύμαστη θεατρική παραγωγή».
Κωνσταντίνος Μπούρας, Γράφειν, 17/05/19

«Κι όσο αν το σύγχρονο ελληνικό θέατρο πλειστάκις μας έχει απογοητεύσει, με δυο-τρεις τρανταχτές εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, τουλάχιστον στους δυο βασικούς πυλώνες του, ήτοι από πλευράς κειμένου και σκηνοθεσίας-υποκριτικής, η συγκεκριμένη παράσταση μας αναπτέρωσε το ηθικό και τις ελπίδες σχετικά.
Κάποια στιγμή πάντα κάτι αξιόλογο θα προκύπτει, βγάζοντάς μας από αυτή την ένδεια».
Θανάσης Λιακόπουλος, popaganda.gr, 14/05/19

Κριτικές

Κριτικές

«Σπάνια σε μονόλογο νιώθει ο θεατής τόσο πλήρης. Και τόσο ενθουσιασμό και τόση πίκρα,
τόση απογοήτευση, αλλά και συμπάθεια και συμπόνοια. Εν ολίγοις, νιώθει ταύτιση με τον ήρωα».
Παύλος Λεμοντζής, Επί σκηνής, 06/02/19

«Με το μυθιστόρημα Μάρτυς μου ο Θεός ο Μάκης Τσίτας καταγράφηκε στο πάνθεον των κλασικών Ελλήνων συγγραφέων – ερήμην του. Το κείμενο δεν εκείτο ποτέ, οι αμέτρητοι αναγνώστες του μυθιστορήματος είχαμε δει μπροστά μας ολοζώντανο τον Χρυσοβαλάντη, τον κεντρικό ήρωα και αφηγητή. Όμως ο ακάματος Ιωσήφ Ιωσηφίδης με την εύστοχη και ισορροπημένη σκηνοθεσία της Σοφίας Καραγιάννη σάρωσε κάθε προηγούμενη ενσάρκωση του ήρωα, αποδίδοντας με άριστο τρόπο τον εμβληματικό Χρυσοβαλάντη. Στο θέατρο Vault για 3η χρονιά, καθόλου τυχαία».
Πέλα Σουλτάτου, Frear, 28/12/17

«Οι Βλαβερές συνέπειες του καπνού του Άντον Τσέχωφ, ο Ηλίθιος του Φίοντορ Ντοστογιέφκσι και οι δικοί μας Βιζυηνός και Παπαδιαμάντης φαίνονται σαν να λειτουργούν ως πρότυπα (ηθελημένα ή υποσυνείδητα) για τον αριστουργηματικό ήρωα του Μάκη Τσίτα, που ανεδείχθη πρώτης δραματικής τάξεως χάρη στην ιδανική ερμηνεία του περιγραφικώς πληθωρικού Ιωσήφ Ιωσηφίδη. Υποκριτική επίδοση άξια βραβείου κι όχι μόνον ελληνικού, αλλά διεθνούς, αφού επέτυχε να εικονοποιήσει και την τελευταία ανάσα, και τον τελευταίο δισταγμό, και την παραμικρή ανεπαίσθητη αγκύλωση του ήρωα που επέλεξε να υποδυθεί και –ως φαίνεται– τον αγάπησε αλόγιστα και πλέρια. Γιατί χωρίς αγάπη δεν θεατροποιούνται τα πεζογραφήματα».
Κωνσταντίνος Μπούρας, Γράφειν, 05/09/16 

«Συγκλονιστική παράσταση, για τρεις λόγους, κυρίως: Θαυμάσιο υλικό, πετυχημένη σκηνοθεσία από τη Σοφία Καραγιάννη και τη βοηθό Μυρτώ Αθανασοπούλου, συγκλονιστική ερμηνεία του Ιωσήφ Ιωσηφίδη, σε έναν απολαυστικό μονόλογο, στον οποίον το κείμενο του Μάκη Τσίτα παίρνει σάρκα και οστά, χάρη στα εκφραστικά μέσα του ερμηνευτή».
Νίκος Μπατσικανής, Palmografos.com, 26/05/16

«Ευφυής ήταν η σκηνοθετική προσέγγιση του ήρωα, από τη σκηνοθέτιδα Σοφία Καραγιάννη... Η ερμηνεία του Ιωσήφ Ιωσηφίδη είναι καθηλωτική... Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης χειρίστηκε εκπληκτικά τα δραματικά και κωμικά στοιχεία του έργου, ώστε να μας τα παρουσιάζει άρτια, στις γρήγορες εναλλαγές τους».
Ειρήνη Αγγελική Μήτση, Bookia, 05/12/15

«Ένα έξοχο κείμενο, ένας αντιήρωας, ο Χρυσοβαλάντης, πενηντάρης, άνεργος τυπογράφος στην εποχή της ευμάρειας, λίγο πριν απ' τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 – ένα ανθρωπάκι θλιβερό, σχολαστικό, κομπλεξικό, ένας θρησκόληπτος, ξενόφοβος, μπορντελόβιος... – η τραγωδία ενός γελοίου, κι ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης δίνει πνοή σ' αυτόν τον εν πλήρει συγχύσει αθώο με κύρος δοκιμασμένου ρολίστα χαράζοντάς τον στη μνήμη. Πρέπει να τον δείτε!».
Γιώργος Σαρηγιάνης, Το τέταρτο κουδούνι, 03/12/15

«Μάρτυς μου ο Θεός: Ένα αριστούργημα για μια κωμικοτραγική χώρα».
Νίκος Μπόβολος, provocateur.gr, 03/11/15

«Η ευρηματική σκηνοθέτις ανέδειξε στο έπακρο το βραβευμένο κείμενο ενός διορατικού συγγραφέα (Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2014) αλλά και τις τεράστιες ερμηνευτικές δυνατότητες του Ιωσήφ Ιωσηφίδη, που ανέλαβε το βαρύ υποκριτικό φορτίο της ενσάρκωσης ενός χαρακτήρα που εύκολα μπορεί να γίνει αντιπαθής, για να μην πω αποκρουστικός».
Λίλα Παπαπάσχου, περ. Αλλιώς, 02/02/15

«Το Μάρτυς μου ο Θεός εντυπωσιάζει τόσο με την πρωτοτυπία του θέματος, την κλιμακωτή ανάπτυξη της πλοκής όσο και με τη διάπλαση του κεντρικού χαρακτήρα. Όσον αφορά τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη, ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο... Πρόκειται για έναν σπουδαίο ηθοποιό, με πλούσιο εκφραστικό οπλοστάσιο, το οποίο χρησιμοποιεί με απόλυτη ακρίβεια και ειλικρίνεια».
Φωτεινή Παπαδάκη, εφ. Παρασκήνιο, 26/01/15

«Οφείλουμε να τονίσουμε ότι ο εξαιρετικά καλογραμμένος μονόλογος βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μάκη Τσίτα (που τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2014 – εκδόσεις Κίχλη), σε διασκευή του ίδιου του συγγραφέα. Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης μάς εντυπωσίασε με την ερμηνεία του, και ιδιαίτερα με τις απίστευτες μεταπτώσεις του ήρωα, τον οποίο ντύθηκε κυριολεκτικά! Η σκηνοθεσία της Σοφίας Καραγιάννη, λιτή και ουσιαστική, μας αφήνει να γνωρίσουμε τον ήρωα σε βάθος, χωρίς υπερβολές και περιττές παρεμβάσεις. Το σκηνικό, ιδανικό για το κείμενο, αφήνει τον ήρωα να λάμψει και τον ηθοποιό να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά όλα τα εκφραστικά του μέσα».
Sin Radio, 18/01/15

«Έργο απαιτήσεων, έξοχα ερμηνευμένο από όλη τη δημιουργική ομάδα της εταιρείας θεάτρου GAFF. Ο Χρυσοβαλάντης είναι ένας ακόμα σημαντικός ήρωας, που προστέθηκε στη φιλολογία των Θεατρικών Μονολόγων».
Μαρία Κοτοπούλη, Culturenow.gr, 12/01/15

«Κάθε νέα λέξη αυτού του γάργαρου μονόλογου, που γέννησε το λεξιπλαστικό ταλέντο του Μάκη Τσίτα, στα χείλη του Χρυσοβαλάντη δεν αποτελεί ούτε ύβρη ούτε εκζήτηση αλλά απλώς άλλο ένα στοιχείο που τον κάνει μοναδικό, αντάξιο να σταθεί πλάι στους μεγάλους λογοτεχνικούς τύπους του διεθνούς ρεπερτορίου».
Ελένη Λιντζαροπούλου, matrix24.gr, 18/12/14

«H σκηνοθεσία της Σοφίας Καραγιάννη είναι εκπληκτική και η ερμηνεία του Ιωσήφ Ιωσηφίδη συγκλονιστική και δυνατή όσο και το ίδιο το έργο. Ο ίδιος φαίνεται να έχει εντοπίσει τον Χρυσοβαλάντη καθώς φοράει τις σκέψεις και τα λόγια του σα να είναι δικά του».
Εύη Κούκα, ΕνΑrt, 13/12/14

«Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης, έχει "φορέσει" το ρόλο του σαν δεύτερο δέρμα, σφραγίζει την ήδη καθηλωτική ερμηνεία του με ένα ξέσπασμα σπαρακτικό, ένα ξεγύμνωμα ψυχής και σώματος που εξιλεώνει μέσα απ' την παράκρουση της οδύνης».
Μάριον Χωρεάνθη, Popaganda.gr, 11/12/14

«Λίγες είναι οι φορές που μια παράσταση μπορεί να πάρει το συναίσθημα και το μυαλό σου από τo χέρι, ταυτόχρονα, να σε κάνει να σκεφτείς, να νιώσεις, να την κουβαλάς μέσα σου φεύγοντας από το θέατρο. Ο Χρυσοβαλάντης, ο ήρωας του Μάκη Τσίτα, ενσαρκωμένος από τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη, σε καθηλώνει από την πρώτη στιγμή που θα τον αντικρίσεις να προσεύχεται».
Άρτεμις Καπούλα, Protagon.gr, 25/11/14

«Ένας συγκλονιστικός, προφητικός για την εποχή που γράφτηκε, μονόλογος που καθηλώνει το θεατή στο κάθισμά του».
Ανθούλα Δανιήλ, περ. Φρέαρ, 14/11/14

«Η Καραγιάννη δημιούργησε μια παράσταση-ορόσημο. Πολύτιμο εργαλείο της ο Ιωσηφίδης, ένας ηθοποιός με αναμφισβήτητα προσόντα που για ακόμα μία φορά δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας σ' έναν εξαιρετικά δύσκολο ρόλο. Περνάει με μοναδική ευκολία από το κωμικό στο δραματικό και από το χαμηλόφωνο στην κραυγή. Συνιστώ αυτή την παράσταση ανεπιφύλακτα».
Μαρία Κυριάκη, Επί σκηνής, 12/11/14

«Η ζωή και η πορεία του Χρυσοβαλάντη είναι η Ελλάδα σήμερα. Την περίμενα πολύ αυτή την παράσταση και το αποτέλεσμα ήταν πάνω και από τις προσδοκίες μου. Να την δείτε. Και θα καταλάβετε πολλά από αυτά που δεν καταλαβαίνετε».
Πιτσιρίκος, 10/11/14

«H συνάντηση του συγγραφικού ταλέντου του Μάκη Τσίτα με τη σκηνοθετική ευαισθησία της Σοφίας Καραγιάννη και την υποκριτική δεινότητα του Ιωσήφ Ιωσηφίδη μας χαρίζουν ένα έργο απολαυστικό, ξεκαρδιστικό, συγκινητικό και μεστό. Στα 75 λεπτά της παράστασης ο θεατής βαδίζει, μαζί με το Χρυσοβαλάντη, από την μιζέρια στην ευφορία της τρέλας, από το φόβο στην ιερή αγανάκτηση, από την λαγνεία στην θρησκοληψία, από την αγάπη στην προδοσία».
Ελένη Λιτζαροπούλου, Athens Voice

«Ένας μονόλογος που εκφράζει φωναχτά τις σκέψεις όλων μας, ένα κωμικά δοσμένο χαστούκι που πονάει περισσότερο τον σύγχρονο νεοέλληνα. Σχεδόν γυμνός στο τέλος της παράστασης, με μοναδικό του κάλυμμα τη μυρωδιά απ’ το λιβάνι, ο ήρωας χάνεται στο φως».
Χρύσα Λύκου, musiccorner.gr

Φωτογραφίες

• nottara

©2017 OrdaSoft.com All rights reserved.